Ετικέτα: Αλέϊδα Γκεβάρα
5ο Διεθνές Συνέδριο «Τσε Γκεβάρα» στον Καναδά / 5th Annual International Che Guevara Conference in Canada
- (κλικ για μεγέθυνση)
Με κεντρικό θέμα «Οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις της Κούβας: Καπιταλισμός ή Σοσιαλισμός» θα λάβει χώρα στο Βανκούβερ του Καναδά, μεταξύ 2-5 Νοέμβρη 2012 το 5ο ετήσιο Διεθνές Συνέδριο «Τσε Γκεβάρα». Η συνδιάσκεψη διοργανώνεται από τις κοινότητες αλληλεγγύης προς την Κούβα που εδρεύουν στο Βανκούβερ ενώ κεντρική ομιλήτρια και επίσημη καλεσμένη είναι η Αλεϊδα Γκεβάρα, κόρη του θρυλικού επαναστάτη.
Την Παρασκευή 2 Νοέμβρη θα διοργανωθεί ιδιαίτερη εκδήλωση για τους «Πέντε Κουβανούς» που βρίσκονται φυλακισμένοι στην Φλόριντα των ΗΠΑ, ενώ τις επόμενες δύο μέρες θα λάβουν χώρα ομιλίες, τράπεζες συζητήσεων, ομάδες εργασίας και διαλόγου. Την τελευταία ημέρα του Συνεδρίου, στις 5 Νοέμβρη, οι εκδηλώσεις θα μεταφερθούν στην πόλη Καμλουπς, 350 χιλιόμετρα ανατολικά του Βανκούβερ.
Το Διεθνές Συνέδριο «Τσε Γκεβάρα» διοργανώνεται, εδώ και πέντε συναπτά έτη, στον Καναδά. Ξεκίνησε το 2008 επ’ αφορμή της συμπλήρωσης 80 χρόνων από τη γέννηση του Τσε. Κάθε ένα από τα συνέδρια που έλαβαν χώρα είχαν συγκεκριμένη θεματολογία:
– το πρώτο συνέδριο είχε θέμα «Τσε Γκεβάρα: Στοχαστής και Μαχητής – Είναι οι ιδέες του χρήσιμες τον 21ο αιώνα;»,
– το δεύτερο συνέδριο (2009) είχε θέμα «50 χρόνια δυναμικής της κουβανικής Επανάστασης»,
– το τρίτο συνέδριο (2010) τιτλοφορούνταν «Κούβα και Επαναστατικός Διεθνισμός»,
– το τέταρτο συνέδριο (2011) είχε θέμα «Η Κούβα Σήμερα: Κατακτήσεις και Προκλήσεις».
Σύμφωνα με τους διοργανωτές, τα τέσσερα προηγούμενα συνέδρια είχαν αξιοσημείωτη επιτυχία, με περισσότερους απο 1.700 συμμετέχοντες, 35 ομιλητές και ποικιλία θεμάτων αναφορικά με τον Τσε, την Κουβανική Επανάσταση και την Κούβα εν γένει.
Ακολουθεί η ανακοίνωση και το πρόγραμμα του συνεδρίου στα αγγλικά:
November 2-5, 2012
Vancouver & Kamloops, BC, CANADA.
Featuring:
DR. ALEIDA GUEVARA – Havana, Cuba
Cuban revolutionary leader, a pediatrician, prominent writer, author of the book, “Chavez, Venezuela and the New Latin America” and daughter of the legendary Ernesto Che Guevara.
4 DAY FREE CONFERENCE:
((1)) FRIDAY NOVEMBER 2.
DAY 1 Special Evening for the 5 Cuban Heroes
7pm
RUSSIAN HALL
600 Campbell Ave.
Vancouver, BC, Canada
((2)) SATURDAY NOVEMBER 3 & SUNDAY NOVEMBER 4.
DAY 2 & DAY 3 Two Full Days of Workshops
10am-6pm
RUSSIAN HALL
600 Campbell Ave.
Vancouver, BC, Canada
((3)) MONDAY NOVEMBER 5.
DAY 4 of the Conference
5pm-9pm
Thompson Rivers University
900 McGill Road
Kamloops, BC, Canada.
On Friday November 2, 2012 Vancouver will host a special evening in tribute of the 5 Cuban heroes held in US jails to open the 4 day of Che Guevara International Conference. Saturday and Sunday November 3 & 4 will feature two full days in Vancouver with many workshops to provide enough time for discourse, debate, argument, polemics and politics! Then we will take the Che Conference over 350 kilometers to the east to Kamloops, BC for 2 highly anticipated workshops on the evening of Monday November 5.
The Vancouver International Che Guevara Conference began in 2008 in honour of Che’s 80th birthday. Each conference has held a unique theme, the first conference “Che Guevara: Thinker & Fighter – Are His Ideas Relevant for the 21st Century?”; 2009 conference “50 years of Dynamism of the Cuban Revolution”; 2010 conference “Cuba & Revolutionary Internationalism“ and 2011 Conference “Cuba Today: The Gains & Challenges”. These 4 notable events which debated and discussed the importance of the Cuban revolution and the Cuba solidarity movement worldwide from the point of view of activists and revolutionaries were the only of their kind in Canada. We are pleased that in the last four years we have brought out more than 1,700 people, 35 speakers, and 35 different subjects surrounding the Cuban revolution and its internal and external dynamics.
The 2012 conference will expand on the previous 4 years, with the theme of “Cuba’s Economic Reforms: Capitalism or Socialism”. We will be welcoming many important guests, including our honoured guest for the third year in a row, Dr. Aleida Guevara, Cuban Leader, Prominent Author and Daughter of Legendary Revolutionary Ernesto Che Guevara. We hope to see you at the 5th annual Canada International Che Guevara Conference.
We look forward to having you join us for this special event!
For more information and updates please continue to visit our website and blog
http://www.vancubasolidarity.com/
http://vancouverinternationalcheconference.blogspot.com/
ΑΛΕΙΔΑ ΓΚΕΒΑΡΑ: «Ο μπαμπάς μας δίδαξε να είμαστε Λατινοαμερικανοί» – ALEIDA GUEVARA: “Papá nos enseñó a ser latinoamericanos”
Έχει την ίδια εμφάνιση με τον διάσημο πατέρα της, που τόσες εκατομμύρια φορές έχουμε δει σε φωτογραφίες και ντοκιμαντέρ. Βαθουλωμένα μάτια, μικρά και πολύ υγρά πίσω από δύο εξέχοντα ζυγωματικά.
Με το πέρασμα των λεπτών, οι λέξεις γίνονται λόγια και χαμόγελα τα οποία μετά μετατρέπονται γρήγορα σε γέλια. Τα δάκρυα τρέχουν για λίγο σε ένα σύντομο απόσπασμα από τη συνέντευξη. Απίστευτο γιατί σίγουρα έχει ακούσει και θυμηθεί χιλιάδες φορές τον πατέρα της σε όλα αυτά τα χρόνια, ο οποίος πέθανε όταν αυτή ήταν μόλις έξι ετών. Η Ζούγκλα της Βολιβίας της τον είχε αφαιρέσει και της τον κράτησε κρυφό για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες.
Η Αλέιδα ήρθε στην Αργεντινή για να παρουσιάσει το αδημοσίευτο βιβλίο της μητέρας της, της Αλέιδα Μαρτς, η οποία ερωτεύτηκε στη Σιέρα Μαέστρα τον Τσε, όταν το κίνημα της 26ης Ιουλίου αγωνίστηκε και εν τέλη κατάφερε το 1959 την εκδίωξη της δικτατορίας του Φουλχένσιο Μπατίστα στη Κούβα.
Αναπόληση – Η ζωή μου με τον Τσε: αφηγείται τα χνάρια της ζωή της στο πλευρό του. Δασκάλα από την εξοχή, εντάχθηκε στον αγώνα, άλλαξε τη ζωή της, άφησε πίσω την οικογένειά της, μοιράστηκε τον θρίαμβο της Επανάστασης μαζί του, τον παντρεύτηκε και απέκτησε μαζί του τέσσερα παιδιά.
Η Αλέιδα Γκεβάρα, τώρα, ταξιδεύει στον κόσμο, τόσο ως παιδίατρος αλλά κάνει και εθελοντική εργασία καθώς επιθυμεί να διαδώσει το έργο και τις επαναστατικές ιδέες των γονιών της.
«Η πόλη μου είναι εξωφρενικά θορυβώδης, αλλά υπήρξε μια μέρα που ήταν πλήρως σιωπηλή. Ήταν όταν τα λείψανά του πατέρα μου έφτασαν στην Κούβα από την Βολιβία και μεταφέρθηκαν οδικώς με πομπή από της Αβάνα στη Σάντα Κλάρα.»
«Ο πατέρας μου, χωρίς λόγια, ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε πώς να αγαπά»
Tiene la misma mirada del ce’lebre personaje, millones de veces difundido en fotos y documentales de e’poca. Los ojos hundidos, pequen~os y hu’medos muy detra’s de dos po’mulos prominentes. Aleida Guevara pone distancia so’lo al principio. Con el correr de los minutos, las palabras pasan a ser verborragia y las sonrisas se transforman en carcajadas. Resultan increi’bles sus la’grimas durante un breve pasaje de la entrevista. Increi’bles porque seguramente ese mismo recuerdo la sorprendio’ miles de veces. Ernesto “Che” Guevara murio’ cuando ella contaba con so’lo seis an~os. La selva boliviana se lo habi’a quitado para mantenerlo oculto por casi cuatro de’cadas. Aleida llego’ a la Argentina para presentar el libro ine’dito de su madre, Aleida March, que se enamoro’ del Che en plena Sierra Maestra, cuando el movimiento 26 de Julio peleaba en desventaja para desalojar a la dictadura de Cuba.
Evocacio’n. Mi vida al lado del Che recorre la vida de una campesina que siendo maestra se sumo’ a la lucha, cambio’ de vida a espaldas de su familia, compartio’ el triunfo de la Revolucio’n, se caso’ y tuvo cuatro hijos. Pero que tambie’n sufrio’ las ausencias de un marido que troto’ el planeta en pos del mismo ideario que lo condujo a los cargos ma’s importantes de su patria de adopcio’n. Aleida Guevara tambie’n recorre el mundo, lo hace tanto como pediatra voluntaria como tambie’n para difundir la obra de sus padres y asegura que cada vez que sale de su querida isla muere por volver. No es su primera vez aqui’. En una ocasio’n viajo’ a Rosario para visitar la casa que habi’a sido de su papa’. Cuando llego’ a la puerta, noto’ que faltaba la placa de bronce. Alguien le comunico’ que un explosivo la habi’a volado y tuvo que escuchar a una vecina indignada por el estruendo.
–?Que’ sintio’ ante semejante bienvenida?
–Esa sen~ora culpaba al Che por el petardo. No dije nada, pero desde los medios le conteste’ diciendo que si la gente no era capaz de defender una simple placa, ?co’mo iba a hacerlo frente a algo ma’s importante, como la vida.? En cuanto al pai’s no me pasa nada en particular. Papa’ nos ensen~o’ a ser latinoamericanos, porque lo era en serio. En Cuba nos educamos con la palabra de Jose’ Marti’, que deci’a que la patria abarcaba desde el Ri’o Bravo hasta la Patagonia. Hemos vivido mucho con argentinos, guerrilleros o no, que visitaban la isla y queri’an conocer a los hijos del Che, asi’ que siempre nos rodearon y ya estamos bastante interiorizados.
–?Por que’ cree que su madre tardo’ tanto en escribir su biografi’a?
–Tienes que pensar que ella tuvo que fabricarse una represa para seguir viviendo para sus hijos. Ernesto Guevara fue su primer novio, el padre de sus hijos, su maestro, gui’a, compan~ero y co’mplice. Fue el todo y de pronto, esta mujer tuvo que aprender a vivir sin e’l. Cuando e’ramos muy pequen~os, ella nos daba el beso de las buenas noches y hasta juga’bamos a los almohadazos. Cuando muere mi padre, todo eso se acaba. Ella segui’a caminando, viviendo porque debi’a hacerlo, pero seguro que era muy difi’cil. Tuvo que encerrarse para poder seguir adelante. Es una mujer parca e introvertida como toda campesina cubana que cuando conocio’ Buenos Aires admiro’ ma’s todavi’a a mi papa’, que dejo’ esta inmensidad para irse a esa islita del Caribe.
–?Co’mo es nacer y crecer hija de una pareja de revolucionarios?
–Es una historia muy linda, y te dara’s cuenta de que soy una mujer muy feliz solamente por ser fruto de un amor tan intenso. Eso te da una categori’a tremenda como ser humano. En una sociedad donde te permiten todo el tiempo actuar con los seres humanos eres una persona feliz. Tengo un privilegio, que es el de haber recibido tanto de esas dos personas y la mejor manera de devolver tanto es ser mejor con tu pueblo y lo ma’s u’til con ellos.
–En el libro se publican cartas de su padre. Difi’cil imaginar a un comandante con voz de mando tan carin~oso con su esposa.
–Una persona que lo conocio’ en A’frica quedo’ impresionado con aquel hombre que en medio de un atardecer dijo que extran~aba a su mujer y se puso a recitar un poema a la distancia. Mi padre era un argentino sui generis en ese sentido y aqui’ le cuento otra cosa. E’l hace una cri’tica muy interesante en su primer libro Notas de viaje, sobre su propio pai’s. Es sobre la pe’rdida de las rai’ces culturales en contraste con otros pai’ses que tuvo la suerte de recorrer. Pero es despue’s del triunfo revolucionario en Cuba cuando empieza a crecer como hombre, donde tiene que llevar a la pra’ctica todo lo que teni’a en la cabeza. Eso le paso’ an~os despue’s en su experiencia africana, desde donde tuvo que irse con un sentimiento de tristeza al no haber tenido tiempo para desarrollar en la pra’ctica sus ideas.
La charla va y viene, pasa por Aleida March a Aleidita y sus sentimientos como hija. A su tarea como me’dica en diferentes pai’ses, pero que dejo’ una huella enorme tambie’n en Angola. “Esos dos an~os alli’ fueron increi’bles. Siempre digo que Dante Alighieri hubiera conseguido material suficiente para describir el infierno”. Pronto, hablaremos de Cuba y del mundo aunque invariablemente el Che vuelva a escena. “E’l fue capaz de ir a dar todo por otro pai’s que no era el suyo y amarlo con tanta intensidad y tan sinceramente. Es uno de dos hombres que no nacieron en territorio nacional y llevan la nacionalidad cubana de nacimiento. Mi pueblo tiene fama de escandaloso y bullicioso, pero hubo un di’a en el que hizo silencio. Fue cuando llegaron sus restos y al paso del fe’retro, que recorrio’ el camino desde La Habana hasta Santa Clara. Yo trabajo con un grupo de nin~os minusva’lidos que no lo conocieron y que sin embargo lloraron. Cuando estuve en Bolivia visitando el lugar donde pusieron su cuerpo, habi’a centenares de me’dicos cubanos y paso’ lo mismo.”
–?Que’ opinari’a el Che de los cambios en Cuba?
–No se trata de cambios, sino de soluciones a antiguos problemas que nosotros teni’amos. Era inevitable que ocurriera porque este es un proceso de evolucio’n y dentro de la revolucio’n debe cambiarse todo lo que debe ser cambiado. Es algo normal dentro de una sociedad que va tomando ma’s taman~o desde el punto de vista econo’mico y del desarrollo social. Ahora tienes ma’s posibilidades de liberar un monto’n de cosas, se pueden hacer aperturas como dicen ustedes aqui’. La cuestio’n dentro de una sociedad es que tienes que aprender de los problemas que se van presentando porque errores se van a cometer toda la vida. Ahora estamos en un proceso de que el Estado cubano decide que no puede seguir manteniendo a un grupo de trabajadores que no son productivos, no se los puede sostener pero no por ello dejarlos en la calle. Entonces se les da la posibilidad de que trabajen por cuenta propia, y recursos para que puedan hacerlo. Creo que nuestro futuro estara’ en desarrollar cooperativas de servicios, que tiene ma’s que ver con nuestra sociedad que con la cosa individual.
–El llamado Primer Mundo colapso’. ?Fidel Castro y el Che teni’an razo’n o todo esta’ al reve’s?
–Por ahora no podemos cantar victoria porque el capitalismo tiene muchos mecanismos para resolver situaciones de este tipo y la peor que nos puede caer encima es una guerra. Es un recurso que han ido probando en distintas partes del mundo. Suerte para nosotros porque estamos alejados y podemos mantener por ahora nuestra propia autonomi’a, pero vamos a ver. La forma en co’mo ellos superaban las cosas ya fue vista en las sucesivas crisis ocurridas durante el siglo pasado.
–?No hay lugar para el optimismo entonces?
–Hay lugar, pero seri’a bueno que los gringos despertaran de su letargo. Los u’nicos que le pueden decir dicen no a las guerras son ellos, el pueblo. Son los u’nicos que pueden frenar la locura, tal como lo hicieron durante la guerra con Vietnam.
–?Que’ recuerdos tiene de su infancia junto al Che?
–Muy poco porque naci’ en 1960. Mientras yo creci’a, e’l daba dos veces la vuelta al mundo. Tengo el recuerdo de papi lleva’ndome a un corte de can~a siendo yo muy chiquita. Debo haber protestado por aquel madrugo’n pero no se’ co’mo se las arreglo’ para entretenerme. De alguna manera me quede’ tranquila sobre la pila de can~as mientras e’l cortaba y hablaba conmigo al mismo tiempo. Tengo ima’genes de mi padre llegando a la casa, quita’ndose casi toda la ropa. Nos subi’amos sobre su espalda, como si fuera un caballito, y nos paseaba por todo el pasillo. Hay otra imagen muy linda que se me grabo’ y que creo que corresponde a sus u’ltimos di’as en Cuba. Estaba vestido de militar en su cuarto, con mami enfrente, vestida con una bata. Mi hermano ma’s pequen~o en sus hombros y enorme mano acariciando su cabecita. Yo mire’ esa escena, nadie me la conto’, y quiza’ fue la u’ltima que tuve. A los diecise’is an~os comenzaron a aparecer esos recuerdos en mi’. Mi papa’, sin palabras, era un hombre que sabi’a amar. Logre’ darme cuenta de eso. Mi infancia transcurrio’ y no extran~e’ a papa’, lo tuve y lo siento presente, y ese es un logro de mi madre.
Πηγή: Sierra Maestra / http://veintitres.infonews.com, Myrsini Tsakiri.
Συνέντευξη της Αλέιδα Γκεβάρα στο «Ριζοσπάστη»
Συνέντευξη στο Γιώργο Μουσγά. Μετάφραση από τη Δέσποινα Μάρκου.
«Είμαι γιατρός στο παιδιατρικό νοσοκομείο Ουίλιαμ Σολέρο της Κούβας. Είμαι 40 χρονών και έχω δυο κόρες. Είμαι μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας και υπήρξα διεθνίστρια γιατρός. Δούλεψα δυο χρόνια στη Νικαράγουα και ένα χρόνο στην Αγκόλα». Αυτή είναι η ιστορία της ζωής της όπως λέει η ίδια η Αλέιδα Γκεβάρα – Μαρτς, που βρέθηκε στη χώρα μας με αφορμή το Ευρωπαϊκό Συνέδριο Αλληλεγγύης προς την Κούβα που έγινε στη Θεσσαλονίκη στις 13-14 Οκτώβρη 2001.
Οι διαλέξεις της τράβηξαν το ενδιαφέρον του Τύπου ενώ σε αρκετές περιπτώσεις κλήθηκε να σχολιάσει ή να συγκρίνει τον πατέρα της με τον Μπιν Λάντεν. Χωρίς περιστροφές χαρακτήρισε ανόητες τέτοιες συγκρίσεις και τις θεώρησε προσβολή τόσο για τον ίδιο τον Τσε αλλά και ασέβεια για τους αραβικούς λαούς, που σέβονται τον πατέρα της. Κάθε φορά θύμιζε τη θέση της Κούβας ότι είναι κατά της τρομοκρατίας συμπληρώνοντας: «Εμείς υπήρξαμε θύματα τρομοκρατίας και βιολογικού πολέμου και δε θέλουμε να υποστούν το ίδιο κι άλλοι λαοί». Και τόνιζε: «Λέμε και ΟΧΙ στον πόλεμο γιατί είναι άδικος και βάναυσος και δεν μπορεί να διαλύσει έναν πολιτισμό και ένα λαό».
Η συζήτηση με την Αλ. Γκεβάρα – Μαρτς ξεκίνησε με τα «Ερνεστάκια», μια μπριγάδα παιδιών στην ανατολική Κούβα, που την επισκέπτεται συχνά. Σε αυτή την μπριγάδα μπορούν να πάρουν μέρος οι καλύτεροι μαθητές. Οταν τελειώνουν τα μαθήματά τους πηγαίνουν εθελοντικά και μαζεύουν καφέ. «Μια μέρα ήρθε μια πιτσιρίκα και με ρώτησε: «Θα θυμώσεις αν σου πω ότι ο μπαμπάς σου είναι και δικός μου μπαμπάς;» Της απάντησα λοιπόν: «Ασφαλώς και δε θυμώνω καθόλου γι’ αυτό. Αντίθετα χαίρομαι που τον μοιράζομαι μαζί σου». Και εκείνη μου απάντησε: «Εγώ πάντα λέω ότι είναι και δικός μου πατέρας». Είναι πραγματικά μια πολύ μεγάλη αγάπη που έχουν τα παιδιά στον Τσε».
ΕΡ: Εχει εξατμιστεί το άρωμα της Επανάστασης για τους νέους της Κούβας;
ΑΛΕΙΔΑ: Οχι γιατί ακριβώς γι’ αυτό δουλεύουμε. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε μια διαδικασία για το ανέβασμα του πολιτιστικού επιπέδου του λαού, προσπαθώντας να βρούμε τρόπους επικοινωνίας με τους πιο νέους ανθρώπους. Κάναμε πραγματικά μια πολύ μεγάλη επένδυση και καταφέραμε να κλείσουμε μια συμφωνία με την Κίνα για να αγοράσουμε βίντεο και τηλεοράσεις έτσι ώστε σε όλα ανεξαιρέτως τα σχολεία να υπάρχει μια τηλεόραση για είκοσι ή τριάντα παιδιά. Γύρω στο μεσημέρι η κουβανική τηλεόραση έχει ένα ειδικό πρόγραμμα για τα παιδιά.
Αυτό κάνει και τα μαθήματα πιο ενδιαφέροντα και αρέσει και στο παιδί. Πρόσφατα κάναμε και μια αγορά κομπιούτερ νέας γενιάς έτσι σε όλα τα σχολεία της χώρας να υπάρχουν κομπιούτερς και τα παιδάκια των πέντε χρονών απ’ το νηπιαγωγείο να μπορούν να μάθουν κομπιούτερ. Στα πιο απομακρυσμένα μέρη έχουν δημιουργηθεί κέντρα κομπιούτερ, έτσι ώστε μικρά παιδιά και νεολαίοι να μπορούν να πάνε και να ασχολούνται με τα κομπιούτερ. Απ’ την άλλη μεριά γίνεται μεγάλη κοινωνική δουλιά με τους νέους που έχουν προετοιμαστεί και διαπαιδαγωγηθεί γι’ αυτό, ώστε να εντοπίζουν πού υπάρχουν τα κοινωνικά προβλήματα και να ξέρει το κράτος από πού να ξεκινήσει για την επίλυση αυτών των προβλημάτων. Ετσι ώστε οι νέοι άνθρωποι ή οι έφηβοι να μην έχουν κακή κοινωνική συμπεριφορά.
Είναι μια πραγματικά φιλόδοξη δουλιά που αρχίσαμε να κάνουμε και που δίνει αποτελέσματα. Απ’ τη μια μεριά δίνεις δυνατότητες να αναπτυχθούν τα παιδιά και απ’ την άλλη προσπαθείς να βοηθήσεις τις οικογένειες εκείνες που έχουν ανάγκες, έτσι ώστε στην κοινωνία μας να έχουν όλοι το ίδιο κοινωνικό επίπεδο. Αυτό δεν το έχουμε καταφέρει τελείως αλλά δουλεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση.
Το βασικό είναι να δίνουμε κίνητρα στους νέους για να δουλεύουν και να νιώθουν χρήσιμοι, να τους προετοιμάζουμε και να τους διαπαιδαγωγούμε στον πολιτιστικό τομέα ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν οτιδήποτε γίνεται στον κόσμο. Ετσι καταφέρνουμε να συνειδητοποιηθεί ο κόσμος. Είναι βεβαίως μια καθημερινή δουλιά που δεν πρέπει να σταματάει ποτέ. Βελτιώσαμε κάποια πράγματα και την άλλη μέρα ανακαλύπτουμε ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα που πρέπει να βελτιώσουμε. Η προσπάθεια είναι συνεχής.
Υπάρχει όμως ένα πολύ σοβαρό ενδιαφέρον απ’ το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας και από την κυβέρνηση της χώρας έτσι ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος να χάσουν οι νέοι το ενδιαφέρον τους για την επανάσταση.
ΕΡ: Σε ποια κατάσταση βρίσκεται η Κούβα, καθώς συνεχίζεται ο αποκλεισμός από τις ΗΠΑ;
ΑΛΕΙΔΑ: Αυτή τη στιγμή η Κούβα έχει οικονομικές ελλείψεις. Επίσης ο πόλεμος και όλο αυτό το στρατιωτικό θέμα που έχει ξεκινήσει στο Αφγανιστάν είχε ήδη την επίδρασή του και στην Κούβα.
ΕΡ: Πώς έγινε αυτό;
ΑΛΕΙΔΑ: Μειώθηκε ο τουρισμός, καθώς ο κόσμος φοβάται να ταξιδέψει με αεροπλάνο. Αυτή η εξέλιξη δημιουργεί ελλείψεις στην οικονομία μας. Εχουμε ήδη ελλείψεις στα φάρμακα, στα τρόφιμα και στα ρούχα. Φυσικά αν κανείς συγκρίνει την Κούβα του 1992 με την Κούβα του 2001, η διαφορά είναι σημαντική.
ΕΡ: Γιατί;
ΑΛΕΙΔΑ: Εχουμε βελτιωθεί οικονομικά και κοινωνικά είμαστε ήρεμοι. Ομως αυτό δε σημαίνει ότι είμαστε ευχαριστημένοι. Ο αποκλεισμός εξακολουθεί να λειτουργεί. Είναι μια μορφή τρομοκρατίας ενάντια στον κουβανικό λαό. Είναι πραγματικά μια αδικία που συντελείται σε βάρος αυτού του λαού.
Υπάρχουν και πράγματα που πρέπει να βελτιώσουμε στο εσωτερικό. Πετύχαμε βελτίωση στην εκμετάλλευση του χρόνου εργασίας. Αντιμετωπίσαμε με επιτυχία τα προβλήματα εγκληματικότητας που είχαν εμφανιστεί στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Εχουμε, δηλαδή επιστρέψει στην πιο ομαλή περίοδο για την Κούβα σε αυτόν τον τομέα. Πρέπει να βελτιώσουμε την παραγωγή ζάχαρης. Φέτος η συγκομιδή της ζάχαρης ήταν πιο σταθερή. Ομως τα εργοστάσια ζάχαρης είναι πια παλιά και οδηγούν σε ακριβή παραγωγή. Αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να αλλάξουμε την τεχνολογία αυτών των εργοστασίων. Αυτό όμως χρειάζεται χρόνο και χρήμα, αλλά σε αυτή την κατεύθυνση κινούμαστε.
Σε γενικές γραμμές η ζωή στην Κούβα είναι αρκετά σταθερή αλλά φιλοδοξούμε να βελτιώσουμε ακόμα πιο πολύ την οικονομία και νομίζουμε ότι προς αυτή την κατεύθυνση κάνουμε πράγματα που έχουν ενδιαφέρον. Θα μας βοηθήσει πολύ το νικέλιο, και η αναπτυγμένη βιομηχανία στον τομέα της ενέργειας, που δουλεύει με ό,τι έχει σχέση με τη χημεία.
Λόγω του αποκλεισμού, η καθημερινή ζωή είναι πολύ ακριβή.
ΕΡ: Τα νέα οικονομικά μέτρα δεν οδηγούν σε κοινωνικές διαφοροποιήσεις;
ΑΛΕΙΔΑ: Δυστυχώς παρουσιάστηκε αυτή η κοινωνική διαφοροποίηση. Είναι επόμενο ότι δε ζει με τον ίδιο τρόπο αυτός που κερδίζει δολάρια με αυτόν που δεν έχει δολάρια. Αλλά γι’ αυτό είναι πολύ σημαντική η βελτίωση της οικονομίας. Αν η βασική οικονομία της οικογένειας είναι σε ίσο επίπεδο και είναι ικανοποιητική, τότε για μένα είναι αδιάφορο αν εσείς πληρώνεστε σε δολάρια ή όχι. Δεν έχει πια καμιά σημασία. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε να ανεβάσουμε και να αυξήσουμε την οικονομία μας, έτσι ώστε να μην υπάρχει αυτή η σημαντική διαφορά όταν εγώ έχω ξένο συνάλλαγμα και εσείς όχι.
Η πολιτική του κουβανικού κράτους είναι να μειώσει στον ελάχιστο βαθμό τις ατομικές δουλιές. Ο άνθρωπος σκέφτεται όπως ζει. Είναι λοιπόν σημαντικό να μην πηγαίνουν οι Κουβανοί στις ατομικές δουλιές αλλά να νιώθουν κοινωνικά χρήσιμοι. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος να βλέπει κανείς τη ζωή. Αν για παράδειγμα εσείς είστε ιδιοκτήτης ενός εστιατορίου είναι φυσικό να ενδιαφέρεστε για το μαγαζί σας και την τσέπη σας. Αν όμως είστε διευθυντής ενός κρατικού εστιατορίου σάς ενδιαφέρει να έχετε την καλύτερη δυνατή υπηρεσία προς το λαό -όχι για το προσωπικό σας κέρδος – αλλά για την κοινωνική ικανοποίηση. Αυτό λοιπόν είναι σημαντικό για τον τρόπο σκέψης.
Το κουβανικό κράτος προσπαθεί απ’ τη μια να ανεβάσει την οικονομία ώστε να «λιμαριστούν» και να αμβλυνθούν αυτές οι κοινωνικές διαφορές που δημιουργήθηκαν στη δεκαετία του 1990.
ΕΡ: Θα αντέξει η Κούβα – ιδιαίτερα μετά τον Φιντέλ Κάστρο;
ΑΛΕΙΔΑ: Ο κουβανικός λαός – όσο μεγάλος, χαρισματικός και ευφυής κι αν είναι ο Φιντέλ Κάστρο – δε θα μπορούσε να αντισταθεί μόνο χάρη σ’ αυτόν. Πρέπει να υπάρχει μια κοινωνική συνείδηση και μια πολιτική διαπαιδαγώγηση.
Εγώ γεννήθηκα μαζί με την Επανάσταση και δεν μπορώ να ζήσω σε άλλο σύστημα. Είμαι ανίκανη να ζήσω σε άλλο σύστημα. Υπάρχουν πάρα πολλοί Κουβανοί σαν και μένα. Ετσι έχω την απόλυτη πεποίθηση ότι θα προχωρούμε μπροστά. Το 1996 οι ΗΠΑ ψήφισαν το νόμο Χελμς – Μπάρτον. Ολος ο κόσμος ξέρει την εξωτερική πλευρά αυτού του νόμου. Ομως αυτός ο νόμος έχει και μια εσωτερική πλευρά που ισχύει μόνο για την Κούβα και που λέει ότι αν αλλάξει το κοινωνικό της σύστημα οι ΗΠΑ έχουν το δικαίωμα να άρουν ή όχι τον αποκλεισμό.
Αν λοιπόν η Κούβα αλλάξει το κοινωνικό της σύστημα, επιτρέπεται στις ΗΠΑ να παραδώσουν στους πρώην ιδιοκτήτες τις παλιές ιδιοκτησίες. Αυτό σημαίνει ότι θα εκχωρηθούν οι σημερινοί παιδικοί σταθμοί, τα νοσοκομεία, τα Κέντρα των ηλικιωμένων, τα σχολεία. Είναι αδύνατον να τα δεχτεί αυτά ο κουβανικός λαός. Αυτό σημαίνει ότι οι ίδιες οι ΗΠΑ με το νόμο τους δε μας επιτρέπουν να αλλάξουμε κοινωνικό σύστημα, γιατί τότε θα χάσουμε όλα όσα έχουμε.
Ο κουβανικός λαός στη μεγάλη του πλειοψηφία δεν είναι κομμουνιστές. Είμαστε μόνο ένα εκατομμύριο κομμουνιστές. Ομως οι υπόλοιποι Κουβανοί είναι πατριώτες και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Μάθαμε να ζούμε με αξιοπρέπεια και σήμερα η Κούβα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που λέει ΟΧΙ στις ΗΠΑ, κρατάει αυτό το ΟΧΙ και δεν τρέμει μπροστά σε τίποτε. Νομίζεις ότι θα δεχτούμε να το χάσουμε αυτό;
ΕΡ: Εσείς θα απαντήσετε.
ΑΛΕΙΔΑ: Είναι αδύνατο να το δεχτούμε. Αλλά ας πάρουμε και τη συναισθηματική πλευρά. Ο λαός μας είναι ένας ρομαντικός και πολύ τρυφερός λαός. Και από απλό σεβασμό ακόμα στον άνθρωπο εκείνο που έχει κάνει ό,τι ήταν δυνατόν για να κάνει καλύτερη τη ζωή του λαού, δε θα μπορούσαμε ποτέ να τον απογοητεύσουμε. Ετσι λοιπόν, απ’ οποιαδήποτε πλευρά κι αν το πάρεις, είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίσουμε αυτόν το δρόμο που επιλέξαμε. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση για τον κουβανικό λαό.
ΕΡ: Είναι ουτοπία να είσαι σήμερα κομμουνιστής;
ΑΛΕΙΔΑ: Οχι δεν είναι ουτοπία. Είναι αναγκαιότητα, τουλάχιστον για μας.
Αναδημοσίευση από το «Ριζοσπάστη», 21 Οκτωβρίου 2001.
Είπαν-έγραψαν για τον Τσε Γκεβάρα
-
Φιντέλ Κάστρο, ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΤΣΕ (1967).
-
Φιντέλ Κάστρο, ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΤΣΕ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ (1997).
-
Αχμεντ Μπεν Μπελά, Ο ΤΣΕ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑ.
-
Βίκτωρ Μοντόγια, ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΤΣΕ: Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΙΚΟΝΑ.
-
Νικολάι Λεόνωφ, “ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΤΣΕ”: ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΠΡΩΗΝ ΠΡΑΚΤΟΡΑ ΤΗΣ KGB.
-
Ντανιέλ Μπενσάϊντ, ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ: Ο ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ.
-
Subcomandante Μάρκος, ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΝΕΣΤΟ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ.
-
Μίκης Θεοδωράκης, ΟΤΑΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΤΟΝ ΤΣΕ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ.
Παρακάτω περιλαμβάνονται ρήσεις διάφορων, περισσότερο η λιτότερο γνωστών, προσωπικοτήτων για τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα:
-
«Ο Τσε ήταν ο πιό ολοκληρωμένος άνθρωπος της εποχής μας» – JEAN PAUL SARTRE, γάλλος φιλόσοφος.
-
«Με έμαθε να σκέφτομαι. Μου έμαθε το πιό όμορφο πράγμα, που είναι να είσαι Άνθρωπος» – ΟΥΡΜΠΑΝΟ, κουβανός αντάρτης.
-
«Η ζωή του Τσε αποτελεί έμπνευση γιά κάθε άνθρωπο που αγαπά την ελευθερία. Θα τιμούμε πάντα τη μνήμη του» – ΝΕΛΣΟΝ ΜΑΝΤΕΛΑ.
-
«Είχε μάτια που έδειχναν να σε διαπερνούν. Έχω πάρει συνεντεύξεις από όλων των ειδών της διασημότητες, απ’ τον Μπεν Γκουριόν μέχρι το Μπομπ Ντύλαν, αλλά κανείς δε μου έκανε τέτοια εντύπωση όσο ο Τσε» – MARYLIN ZEITLIN, δημοσιογράφος.
-
«Έχουμε ακόμη να περιμένουμε πολλά χρόνια μέχρι η Ιστορία να δώσει μιά τελεσίδικη κρίση γιά τον Τσε, όταν τα πάθη και των δύο πλευρών θα έχουν περάσει» – UVA DE ARAGON, ακαδημαϊκός.
-
«Ακόμη να βρω κάποια έγκυρη πηγή που να αποδεικνύει ότι ο Τσε εκτέλεσε κάποιον ‘αθώο’. Αυτά τα άτομα που εκτελέστηκαν απ’ το Γκεβάρα, ή έπειτα από διαταγή του, καταδικάστηκαν γιά τα συνήθη εγκλήματα που επισύρουν τη θανατική ποινή σε περίοδο πολέμου ή μετά από πόλεμο: βασανισμούς, βιασμούς, δολοφονίες η προδοσία. Πρέπει να προσθέσω ότι η έρευνα μου διήρκησε πέντε χρόνια και περιελάμβανε αντι-Καστρικούς Κουβανούς ανάμεσα στους κουβανο-αμερικανούς εξόριστους στο Μαϊάμι και αλλού» – JON LEE ANDERSON, βιογράφος του Τσε.
-
«Είναι σα να είναι ζωντανός μαζί μας, σαν φίλος. Είναι ένα είδος Παναγίας γιά εμάς. Λέμε «Τσε βοήθησε μας με τη δουλειά μας» – και όλα πηγαίνουν καλώς» – MANUEL CORTEZ, αγρότης στο χωριό Ιγκέρα της Βολιβίας.
-
«Θα μπορούσα να γράφω χίλια χρόνια και ένα εκατομμύριο σελίδες γιά τον Τσε Γκεβάρα» – ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΓΚΑΡΣΙΑ ΜΑΡΚΕΣ.
-
«Όταν οι άνθρωποι είναι σε θέση να επηρεάσουν τόσους άλλους με τη ζωή και το παράδειγμα τους, δεν πεθαίνουν» – ΑΛΕΪΔΑ ΓΚΕΒΑΡΑ ΜΑΡΤΣ.
-
«Δεν είναι ένας Θεός που χρειάζεται να τον προσκυνούν η κάτι τέτοιο. Απλά ένας άνθρωπος του οποίου το παράδειγμα μπορούμε να ακολουθούμε, δίνοντας τον καλύτερο μας εαυτό σε ότι κάνουμε» – ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΓΚΡΑΝΑΔΟ.
-
«Ο απόστολος της άμεμπτης Επανάστασης» – RICHARD BURNS, βρετανός δημοσιογράφος.
-
«Η ζωή του είναι ένα φωτεινό παράδειγμα γιά τους νέους οι αγώνες των οποίων έχουν ως κινητήριο δύναμη το χτίσιμο ενός νέου κόσμου» – GRAHAM GREENE, βρετανός συγγραφέας.
-
«Η αφοσίωση του στα επαναστατικά του πιστεύω ήταν βαθιά θρησκευτική. Ο Τσε είχε μιά ιεραποστολική πίστη στην έμφυτη καλοσύνη των ανθρώπων, στην ικανότητα των εργατών να αφοσιώνονται σε ιδανικά και να ξεπερνάνε εγωϊσμούς και προκαταλήψεις. Αυτή ήταν η άλλη όψη του νομίσματος στην παθιασμένη του αγανάκτηση ενάντια στην αδικία και εκμετάλλευση των ταπεινών. Είδε τη λύση σε ένα ευγενές είδος μαρξισμού που θα έφερνε ελευθερία και αδελφοσύνη. Τέτοιοι άνδρες γεννιούνται γιά να γίνουν Μάρτυρες»– HERBERT MATTHEWS, αμερικανός δημοσιογράφος.
-
«Γιατί πίστεψαν ότι σκοτώνοντας τον θα πάψει να υπάρχει ως μαχητής…; Σήμερα είναι σε κάθε μέρος, οπουδήποτε υπάρχει ένα δίκαιο αίτημα προς υπεράσπιση» – ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ, 1997.
-
«Αν θέλουμε να πούμε πώς θα θέλαμε να είναι οι επαναστάτες μαχητές μας, τα μέλη μας, οι άνθρωποί μας, πρέπει να πούμε δίχως κανενός είδους δισταγμό: να είναι σαν τον Τσε! Αν θέλουμε να περιγράψουμε πώς θα θέλαμε να είναι οι άνθρωποι των μελλοντικών γενιών, πρέπει να πούμε: να είναι σαν τον Τσε! Αν θέλαμε να πούμε πώς θα επιθυμούσαμε να διαπαιδαγωγηθούν τα παιδιά μας, πρέπει να πούμε δίχως δισταγμό: να διαπαιδαγωγηθούν στο πνεύμα του Τσε! Αν θέλουμε ένα πρότυπο ανθρώπου, ένα πρότυπο ανθρώπου που δεν ανήκει σε αυτούς τους καιρούς, αλλά στο μέλλον, τότε, από τα βάθη της καρδιάς μου λέω ότι αυτό το πρότυπο δίχως κηλίδα στη συμπεριφορά του, στη στάση του, στη δράση του, αυτό το πρότυπο είναι ο Τσε! Αν θέλουμε να πούμε πώς επιθυμούμε να είναι τα παιδιά μας, πρέπει να πούμε με όλη μας την καρδιά σαν φλογεροί επαναστάτες: θέλουμε να είναι σαν τον Τσε!» – ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ, 1967.
-
«Αυτός ο λαϊκός Άγιος ήταν έτοιμος να πεθάνει διότι δε μπορούσε να ανεχθεί έναν κόσμο όπου οι φτωχοί της Γης, οι εκδιωγμένοι και πρόσφυγες της ιστορίας, θα εξοστρακίζονταν στα τελευταία των περιθωρίων»– ARIEL DORFMAN, καθηγητής Duke University, 1999.
-
«Πολίτης του κόσμου, ο Τσε μας θυμίζει αυτό που γνωρίζαμε από την εποχή του Σπάρτακου, κάτι που ενίοτε ξεχνούσαμε: η ανθρωπότητα βρίσκει στην πάλη κατά των αδικιών μια κίνηση που την εξυψώνει, που την κάνει καλύτερη και πιο ανθρώπινη» – SUBCOMANDANTE MARCOS.
-
«Ήταν ακριβώς σαν Χριστός, με τα μεγάλα μάτια του, τα γένια, τα μακριά μαλλιά του. Είναι πολύ θαυματουργός» – ΣΟΥΖΑΝΑ ΟΣΙΝΑΓΚΑ, νοσοκόμα στο χωριό Λα Ιγκέρα (Βολιβία) που έπλυνε το σώμα του Τσε.
-
«Ανήκει περισσότερο στη ρομαντική παράδοση παρά στην επαναστατική. Γιά να διαπρέψει κάποιος ως ρομαντικό είδωλο πρέπει όχι μόνο να πεθάνει νέος αλλά να πεθάνει χωρίς να έχει καμία ελπίδα. Ο Τσε πληρεί και τα δύο κριτήρια. Όταν κάποιος σκέφτεται τον ηρωϊσμό του Τσε, αυτός είναι περισσότερο με όρους λόρδου Βύρωνα παρά Μαρξ»– CHRISTOPHER HITCHENS, Αμερικανοβρετανός συγγραφέας.
Συνέντευξη στην Σία Κοσιώνη γιά το 