Ομιλία-χαιρετισμός του Νίκου Μόττα στην εκδήλωση που διοργανώθηκε το Σάββατο 8 Οκτωβρίου στο Studio New Art Cinema, για τα 55 χρόνια από την δολοφονία του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, παρουσία της κόρης του Δρ. Αλέιδας Γκεβάρα.
Αγαπητή Αλέιδα,
Αξιότιμε κύριε Πρέσβη,
Φίλες και φίλοι,
Εκ μέρους του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης απευθύνω θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό στην αποψινή εκδήλωση.
Ο εθνικός ποιητής της Κούβας, ο Χοσέ Μαρτί, έγραφε: «Υπάρχουν άνθρωποι χωρίς καθόλου αξιοπρέπεια, αλλά και άνθρωποι που στις πλάτες τους κουβαλούν την αξιοπρέπεια όλου του κόσμου». Ένας απ’ αυτούς τους ανθρώπους, που τ’ όνομα του έγινε συνώνυμο της αξιοπρέπειας ήταν ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, του οποίου τη μνήμη και πολιτική παρακαταθήκη τιμούμε απόψε εδώ.
Ήταν πριν 55 χρόνια, στις 9 Οκτώβρη 1967, όταν ο Τσε έπεφτε νεκρός μέσα σε μια εγκαταλελειμένη σχολική αίθουσα ενός μικρού οικισμού στη βολιβιανή επαρχία. Οι σφαίρες του βολιβιανού στρατού, που εκτελούσε εντολές των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της CIA, είχαν επιφέρει το βιολογικό τέλος του σπουδαίου επαναστάτη. Αυτό που ωστόσο δεν γνώριζαν οι δολοφόνοι του, ήταν πως ο Γκεβάρα είχε ήδη περάσει στην αθανασία της συλλογικής μνήμης των λαών, ως αιώνιο σύμβολο των αγώνων για ένα καλύτερο αύριο, για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Σήμερα, 55 χρόνια μετά τη δολοφονία του, δεν βρισκόμαστε εδώ για να τελέσουμε άλλο ένα «πολιτικό μνημόσυνο». Στον κομμουνιστή επαναστάτη Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, επιτρέψτε μου να πω, δεν ταιριάζουν μνημόσυνα. Είμαστε ωστόσο εδώ για να θυμηθούμε, να εμπνευστούμε, να αντλήσουμε δύναμη και να βγάλουμε συμπεράσματα από το παράδειγμα και τις αξίες για τις οποίες ο ίδιος αγωνίστηκε και θυσιάστηκε. Τις αξίες και τα ιδανικά του Μαρξισμού-Λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού.
Ο Τσε δεν είναι μια στάμπα κολλημένη σε μπλουζάκια, σε κούπες του καφέ και μπρελόκ. Δεν είναι αφίσα σε δωμάτιο. Δεν είναι ένα «αβλαβές εικόνισμα», όπως θέλουν ορισμένοι να τον παρουσιάσουν, ούτε κάποιος «άγιος των φτωχών» που δίνει παρηγοριά στους καταπιεσμένους. Είναι ο κομμουνιστής επαναστάτης, της πράξης και της συνείδησης, που διαμορφώθηκε μέσα από την επαφή του με την κοσμοθεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού και την αγάπη του για τον άνθρωπο. Είναι ο μαχητής αντάρτης, μα και ταυτόχρονα ο διανοούμενος, που στο ένα χέρι κρατά το τουφέκι και στο άλλο το βιβλίο.
Είναι ο νέος εκείνος που άφησε τις ανέσεις μιας καλής ζωής στην Αργεντινή προκειμένου να μπει στο καμίνι της μάχης ενάντια στην εκμετάλλευση και την αδικία, ενάντια στα «καπιταλιστικά χταπόδια» όπως αποκαλούσε τα μονοπώλια της εποχής.
Είναι ο κομμουνιστής γιατρός που με το παράδειγμά του αποτέλεσε το πρότυπο του «νέου ανθρώπου», του ανθρώπου που γεννιέται από τα σπλάχνα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Ενός ανθρώπου, δηλαδή, που με όλες του τις ανθρωπινες αδυναμίες, συνδυάζει στο μέγιστο δυνατό βαθμό τα ιδανικά του διεθνισμού, της αλληλεγγύης, της ανιδιοτελούς προσφοράς, της φιλομάθειας, της προσήλωσης στην επαναστατική διαδικασία.
Η διεθνιστική αλληλεγγύη που επέδειξε και επιδεικνύει η σοσιαλιστική Κούβα εδώ και δεκαετίες και ιδιαίτερα κατά την πανδημία των δυο τελευταίων ετών έχει τις ρίζες στην ιδεολογικοπολιτική κληρονομιά του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.
Πόσο δίκιο είχε ο αείμνητος σύντροφος Χαρίλαος Φλωράκης που έλεγε «Οι ζευγάδες φεύγουν. Η σπορά μένει. Και φουντώνει. Και μεγαλώνει. Και καρπίζει. Και ρίχνει νέους σπόρους στη γη…»! Διότι 55 χρόνια μετά την δολοφονία του στη Βολιβία και παρά το τσουνάμι της αντεπανάστασης στις αρχές της δεκαετίας του ’90, παρά τις άοκνες προσπάθειες των αμερικανικών κυβερνήσεων και των συμμάχων τους να υπονομεύσουν την Κουβανική Επανάσταση, η «σπορά» του Τσε συνεχίζει και σήμερα να βγάζει καρπούς, να μεγαλώνει, να εμπνέει.
Όλα αυτά αποκτούν σήμερα ιδιαίτερα σημασία καθώς ζούμε σε μια εποχή που οι κρίσεις του καπιταλισμού, οι πόλεμοι και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα κάθε χώρας αποτελούν ξεκάθαρες ενδείξεις των αδιεξόδων ενός συστήματος που έχει σαπίσει. Ενός συστήματος που όχι μόνο αδυνατεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του ανθρώπου, αλλά δημιουργεί συνεχώς προβλήματα αποτελώντας ουσιαστικά τροχοπέδη για την πρόοδο της ανθρωπότητας.
Όσοι πίστεψαν ότι ξεμπέρδεψαν με τον Μαρξ, τον Λένιν, τον Τσε, τον Φιντέλ, με την κληρονομιά των επαναστάσεων και του σοσιαλισμού του 20ου αιώνα, όσοι θεώρησαν ότι η πάλη για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό είναι τελειωμένη υπόθεση, έκαναν λάθος! «Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να αποτρέψεις τον ερχομό της Άνοιξης» έγραφε ο σπουδαίος Χιλιανός ποιητής Πάμπλο Νερούδα.
Ναι λοιπόν! 55 χρόνια μετά ο Τσε Γκεβάρα είναι σήμερα πιο ζωντανός απο ποτέ άλλοτε. Όχι ως σύμβολο μιας αφηρημένης επαναστατικότητας. Αλλά ως οδηγός και σύντροφος μας σε κάθε έκφανση της ταξικής πάλης, της πάλης ενάντια στο καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα και τον ιμπεριαλισμό, οπουδήποτε χτυπά η καρδιά του αγώνα «για ν’ ανθρωπέψει ο άνθρωπος», για «να γίνουν τα σκοτάδια λάμψη», και για «να φτιάξουμε έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων»!
Μέχρι τη νίκη για πάντα!
Σας ευχαριστώ!
Ελληνικό Αρχείο Τσε Γκεβάρα © Guevaristas 