Του Alan Woods.
Την Δευτέρα 14 Νοέμβρη 2011 έτυχε να ανοίξω την Evening Standard και είδα ένα μικρό στοιχείο που ήταν κρυμμένο στο εσωτερικό των σελίδων έτσι ώστε λίγοι άνθρωποι θα το έχουν παρατηρήσει. Ξεκινά με την εκπληκτική δήλωση : «Επανάσταση πλανάται πάνω απ’ το κορυφαίο καθολικό ανεξάρτητο σχολείο του Αγίου Βενέδικτου στο Ealing».
Το σχολείο του Αγίου Βενέδικτου ιδρύθηκε το 1902 και διοικείται από το Αββαείο του Ealing. Είναι το μόνο ημερήσιο σχολείο Βενεδικτίνων στην Αγγλία. Αλλά δεν είναι αυτό η μοναδική αιτία της φήμης του. Αυτό είναι το σχολείο το οποίο, ίσως να θυμάστε, είχε καταστεί διαβόητο για την ανάμειξη (του ονόματος του) του σε ένα σκάνδαλο κακοποίησης παιδιών το οποίο χρονολογείται πριν απο 60 χρόνια, και το οποίο επέσχυντα αποσιωπήθηκε έπειτα από συνωμοσία των σχολικών αρχών και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Οι μοναχοί, οι οποίοι είχαν εμπλακεί μέχρι τα μπούνια σε περιπτώσεις βιασμού και σεξουαλικών βασανιστηρίων των παιδιών στο πλαίσιο της άγιας φροντίδας τους, έχουν συμφωνήσει να αλλάξουν τα ονόματα των κτιρίων που τιμούν άτομα φερόμενα ως βασανιστές. Αλλά τα μέτρα αυτά είναι ανεπαρκή για να καθαρίσουν τις επαίσχυντες μνήμες της παιδικής κακοποίησης ή να ξορκίσουν τα αποτρόπαια φαντάσματα που στοιχειώνουν κάθε πτυχή αυτού του «κορυφαίου σχολείου».
Τώρα, η Standard μας πληροφορεί, «οι απόφοιτοι του σχολείου αναλαμβάνουν από την πλευρά τους να αποκαταστήσουν την τιμή του ιδρύματος τους». Τι πρόσθετα μέτρα έχουν προτείνει αυτοί οι απόφοιτοι για τον καθαρισμό της κόπρου του Αυγεία του παλιού σχολείου; Η Standard εξηγεί ότι: «μια εκστρατεία βρίσκεται σε εξέλιξη από παλαιούς σπουδαστές για τη μετονομασία ενός από τα κτίρια του σχολείου προς τιμήν του διακεκριμένου απόφοιτου που πυροβόλησε τον Τσε Γκεβάρα».
Ναι, σωστά διαβάζετε. Το επίκεντρο αυτό της χριστιανικής ηθικής και της ακαδημαϊκής αριστείας (και πάλαι ποτέ φωλιά των παιδεραστών) είναι υπερήφανο για το γεγονός ότι ο άνθρωπος που δολοφόνησε έναν ανυπεράσπιστο άνθρωπο που κρατούνταν αιχμάλωτος ήταν πρώην μαθητής του Αγίου Βενέδικτου.
«Διεξάγω εκστρατεία για να δωθεί το όνομα του αντισυνταγματάρχη ο οποίος συνέλαβε τον Τσε Γκεβάρα, τον οποίο είχε πυροβολήσει με οδηγίες προερχόμενες από τη Λα Παζ», λέει ο παλιός απόφοιτος Τζον Μπερκ. «Αν όχι, τότε τουλάχιστον μια επιγραφή. Αυτός ήταν ο Γκάρι Πράδο Σαλμόν, ο οποίος φοιτούσε στην Πέμπτη τάξη το 1953, όταν πατέρας του ήταν στρατιωτικός ακόλουθος της (πρεσβείας της) Βολιβίας».
Δεν είναι καταπληκτικό αυτό; Το βάθος της υποκρισίας αυτών των θρησκευτικών ηθικολόγων δε έχει όρια. Σε όλο τον κόσμο το όνομα του Τσε Γκεβάρα αντιμετωπίζεται με το βαθύτερο σεβασμό. Πρόκειται για έναν άνθρωπο, που γεννήθηκε σε μια μεσοαστική οικογένεια στην Αργεντινή, και ο οποίος αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στον αγώνα για την υπεράσπιση των φτωχών και καταπιεσμένων ανθρώπων του κόσμου.
Στο σύνολο αυτής της αξιοσημείωτης ζωής, αυτός ο άνθρωπος επέδειξε το μεγαλύτερο προσωπικό θάρρος. Πέρασε τους τελευταίους μήνες του υφιστάμενος τις πιο τρομερές στερήσεις στις ζούγκλες της Βολιβίας σε μια άκαρπη πάλη για την ανατροπή της εύρωστης ολιγαρχίας η οποία βάναυσα καταπίεζε και εκμεταλλεύονταν τους εργάτες και τους χωρικούς.
Οι δυνάμεις της αντίδρασης, οργανωμένες, εξοπλισμένες και χρηματοδοτούμενες από τη CIA έθεσαν ως στόχο να καταστρέψουν μια μικρή ομάδα μαχητών της ελευθερίας, εξαντλημένων, πεινασμένων, απελπιστικά ολιγάριθμων με ελάχιστο οπλισμό. Κυνηγήθηκαν σαν άγρια ζώα και σφαγιάστηκαν χωρίς έλεος.
Ο Τσε Γκεβάρα δεν σκοτώθηκε στη μάχη. Άσχημα τραυματισμένος, βρέθηκε αιχμάλωτος. Δεν τόλμησαν να του δώσουν την ευκαιρία μιας δίκης. Φοβήθηκαν την αντίδραση του λαού της Βολιβίας και της εργατικής τάξης όλου του κόσμου. Χωρίς καν το πρόσχημα μιας δίκης, δολοφονήθηκε άγρια από τους πληρωμένους φονιάδες της ολιγαρχίας.
Για να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους ως χασάπηδες, αυτοί οι μισθοφόροι δε ρίσκαραν καθόλου. Δεν χρειάζεται πολύ θάρρος για να πυροβολήσεις έναν άνθρωπο που ‘χει τα χέρια του δεμένα πίσω από την πλάτη. Ωστόσο, αυτά τα τέρατα παρουσιάζονται σαν ήρωες, το όνομα των οποίων πρόκειται να τιμηθεί απο ένα κορυφαίο σχολείο διευθυνόμενο από μοναχούς.
Φυσικά, ο κ. Μπερκ λέει ότι ο ίδιος δεν είδε ποτέ καμία εκτρεπόμενη συμπεριφορά στο σχολείο, το οποίο ακόμη ταλανίζεται από το σκάνδαλο κακοποίησης παιδιών: «Ούτε εγώ ούτε έξι ξαδέρφια γνωριζαμε τίποτα χειρότερο από ξυλοδαρμούς», δήλωσε στην Standard.
- Το «άξιο τέκνο» του Αγ.Βενέδικτου, ο βολιβιανός Γκάρι Πράδο Σαλμόν.
Δεδομένου ότι οι «ξυλοδαρμοί» δεν αναφέρονται πουθενά στις Δέκα Εντολές, πρέπει κανείς να συμπεράνει ότι είναι σε απόλυτη αρμονία με το χριστιανικό δόγμα. Και δεν μπορεί να αποτελεί ιδιαίτερη έκπληξη το γεγονός ότι ένας άνθρωπος που θεωρεί την εν ψυχρώ δολοφονία επαναστατών να είναι όχι μόνο αποδεκτή, αλλά ιδιαίτερα αξιέπαινη, δεν παρατήρησε οτιδήποτε ασυνήθιστο στα τεκταινόμενα του σχολείου του. Κάτι που δίνει μια νέα έννοια στην παλιά φράση: «Άφετε τά παιδία έρχεσθαι πρός με…».
Τι συνέβη στον άνθρωπο που συνέλαβε τον Τσε Γκεβάρα; Κανείς δεν ξέρει ή να νοιάζεται πια τι συνέβη σ’αυτόν το φουκαρά. Είναι απλά μια ασήμαντη υποσημείωση στην ιστορία. Μόνο ο κ. Μπερκ είναι πρόθυμος να μας ενημερώσει:
«Ο Πράδο ηγήθηκε της περιπολίας των Άνδεων το 1966 και πήγε να επιχειρήσει ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, μπαίνοντας (τελικά) σε ένα αεροπλάνο για το Μαϊάμι εξαιτίας των μπελάδων που είχε προκαλέσει. Επέστρεψε για να φθάσει στον βαθμό του στρατηγού, και τελικά έγινε υπουργός Σχεδιασμού – θέση στην οποία ήταν όταν τον είδα ξανά στη Λα Παζ το 1979».
Ελληνικό Αρχείο Τσε Γκεβάρα © Guevaristas 