Σε ανακοίνωσή της για το θάνατο του ηγέτη της κουβανικής επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ σημειώνει:

«Η ΚΕ του ΚΚΕ, με βαθιά θλίψη, αποχαιρετά μια θρυλική μορφή του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, τον ηγέτη της κουβανικής επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο.

Εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στον πρόεδρο της Κούβας Ραούλ Κάστρο, την ΚΕ του ΚΚ Κούβας και σε όλο τον κουβανικό λαό.

Ο Φιντέλ Κάστρο είχε γεννηθεί στο Μπιράν της Κούβας στις 13 Αυγούστου 1926 και είχε σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας. Από φοιτητής συμμετείχε στο επαναστατικό κίνημα ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα στην Κούβα, που είχε την ανοιχτή στήριξη και των ΗΠΑ. 

Στις 26 Ιούλη του 1953, επικεφαλής ομάδας επαναστατών επιτέθηκε στους στρατώνες της Μονκάδα, με σκοπό να ξεσηκώσει το λαό του νησιού ενάντια στη δικτατορία. Η απόπειρα αποτυγχάνει και ο ίδιος μαζί με συντρόφους του συλλαμβάνεται, όμως η 26η του Ιούλη σηματοδοτεί την απαρχή της μεγάλης λαϊκής εξέγερσης κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα. 

Μπροστά στους κατηγόρους του, στις 6 Οκτώβρη του 1953, στο δικαστήριο του Σαντιάγκο της Κούβας, ο Φιντέλ Κάστρο λέει: «Όσο για μένα, ξέρω πως η φυλακή θα ‘ναι σκληρή όσο δεν ήτανε ποτέ για κανένα, πως θα βρω μπροστά μου απειλές, παγίδες και άτιμες βιαιότητες. Μα δεν τις φοβούμαι, όπως δεν τρέμω τη μανία του άθλιου τυράννου που πήρε τη ζωή εβδομήντα αδελφών μου. Καταδικάστε με, δεν πειράζει, η Ιστορία θα με δικαιώσει».

Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 15 χρόνια φυλάκιση.

Το 1955, στις 15 του Μάη, ο Κάστρο αποφυλακίστηκε και στις αρχές Ιούλη αναχώρησε για το Μεξικό, όπου οργάνωσε και εκπαίδευσε στρατιωτικά μια ομάδα επαναστατών, από τις τάξεις της οποίας βγήκαν όλοι οι μεγάλοι ηγέτες της Κουβανέζικης Επανάστασης, όπως ο Καμίλο Σιενφουέγος, ο Χουάν Αλμέιδα και o Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. 

Οι επαναστάτες ξεκίνησαν το αντάρτικο στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα και ο επαναστατικός στρατός που συγκροτήθηκε «ακούμπησε» στη συστηματική πολιτικοστρατιωτική προετοιμασία, που είχε ξεκινήσει το κίνημα της 26ης Ιούλη με επικεφαλής τον Φ. Παις, το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας, όπως είχε ονομαστεί το ΚΚ Κούβας, και το Επαναστατικό Διευθυντήριο που απαρτιζόταν από επαναστάτες φοιτητές. Βασίστηκε στη δράση των οργανωμένων δυνάμεων στις πόλεις, στην παράνομη δουλειά που ανέπτυσσαν οι κομμουνιστές στους χώρους δουλειάς, στην αγροτιά και τη νεολαία. Αυτή η προετοιμασία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων συνέβαλε καθοριστικά στην επιτυχή έκβαση της επαναστατικής πάλης. Αυτές ήταν και οι κύριες δυνάμεις που προχώρησαν στην ενοποίησή τους στις Ενωμένες Επαναστατικές Δυνάμεις, που οδήγησαν στην επανασύσταση του ΚΚ Κούβας το 1965. 

Την 1η Γενάρη του 1959 ο λαϊκός αντάρτικος στρατός της Κούβας μπαίνει θριαμβευτικά στην Αβάνα, μετά από ένα μακρόχρονο αγώνα του λαού της Κούβας ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα, τον οποίο στήριζαν οι ΗΠΑ. Η Κουβανική Επανάσταση απέδειξε ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος και βρήκε αμέσως την αμέριστη στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης και των τότε σοσιαλιστικών χωρών.

Δυο χρόνια και 4 μήνες μετά την Επανάσταση, ο κουβανικός λαός, με την καθοδήγηση της ηγεσίας του και του ίδιου του Κάστρο, αναχαιτίζει στον Κόλπο των Χοίρων στην παραλία Χιρόν, την εισβολή και απόβαση 1.400 μισθοφόρων που έστειλε η αμερικανική κυβέρνηση.

Στη μεγάλη διαδήλωση της 16ης του Απρίλη του 1961, στις κηδείες των σκοτωμένων από τις αεροπορικές επιδρομές (λίγο πριν την απόβαση των μισθοφόρων της CIA), ο Φιντέλ Κάστρο, ανακηρύσσει για πρώτη φορά το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης. Για δεκαετίες ο Φιντέλ Κάστρο, από τη θέση του προέδρου της Κούβας και ως επικεφαλής του ΚΚ Κούβας, καθοδήγησε την πάλη του λαού της χώρας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, στις δύσκολες συνθήκες της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και περικύκλωσης και ιδιαίτερα μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες το 1989-1991. 

Ο Φιντέλ Κάστρο αφήνει πολύτιμη παρακαταθήκη στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και ιδιαίτερα στον κουβανικό λαό, στον αγώνα που δίνει και σήμερα ενάντια στο αμερικανικό εμπάργκο που συνεχίζεται και όλες τις προσπάθειες υπονόμευσης του σοσιαλιστικού δρόμου ανάπτυξης, στις οποίες πρωτοστατούν οι ΗΠΑ και η ΕΕ.

Ο Φιντέλ Κάστρο θα ζει για πάντα στην ιστορική μνήμη και τη συλλογική συνείδηση των λαών όλου του κόσμου, των καταπιεσμένων στον αγώνα για την απαλλαγή της ανθρωπότητας από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για την τελική νίκη, για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό.

Hasta la victoria siempre!»

Πηγή: 902.gr.

Comité Central del KKE: Comunicado sobre el fallecimiento del líder de la revolución cubana, Fidel Castro.

En su comunicado sobre el fallecimiento del líder de la revolución cubana, Fidel Castro, el Comité Central del KKE subraya:

«El Comité Central del KKE, con gran tristeza, se despide de la figura legendaria del movimiento comunista internacional, del líder de la revolución cubana, Fidel Castro.

Expresamos nuestras más sinceras condolencias al presidente de Cuba, Raúl Castro, al Comité Central del Partido Comunista de Cuba y a todo el pueblo cubano.

Fidel Castro nació en Birán de Cuba, el 13 de agosto de 1926 y estudio Derecho en la Universidad de la Habana. Como estudiante participó en el movimiento revolucionario contra la dictadura de Batista en Cuba, una dictadura que fue abiertamente apoyada por los EE.UU.

El 26 de julio de 1953, encabezó un grupo de revolucionarios que atacó los cuarteles militares de Moncada para levantar al pueblo de la isla contra la dictadura. El atentado fracasó y él y sus compañeros fueron detenidos, sin embargo el 26 de julio marcó el inicio del gran levantamiento popular contra el régimen dictatorial de Fulgencio Batista.

Frente a sus acusadores, el 6 de octubre de 1953, en el tribunal de Santiago de Cuba, Fidel Castro dijo:

«Sé que la cárcel será dura como no la ha sido nunca para nadie, preñada de amenazas, de ruin y cobarde ensañamiento, pero no la temo, como no temo la furia del tirano miserable que arrancó la vida a 70 hermanos míos. Condenadme, no importa, la historia me absolverá».

El tribunal le condenó en 15 años de prisión.

El 15 de mayo de 1955, Castro fue liberado y a principios de julio se fue a México, donde organizó y realizó un entrenamiento militar a un grupo de revolucionarios, de cuyas filas emergieron todos los grandes líderes de la revolución cubana, como Camilo Cienfuegos, Juan Almeida y Ernesto Che Guevara.

Los revolucionarios empezaron la guerrilla en las montañas de Sierra Maestra y el ejército revolucionario que se creó se basó en la sistemática preparación político-militar iniciada por el movimiento del 26 de julio encabezado por F. País, el Partido Popular Socialista de Cuba, como se había llamado al Partido Comunista de Cuba, y el Directorio Revolucionario formado por estudiantes revolucionarios. Se basó en la actividad de las fuerzas organizadas en las ciudades, en el trabajo clandestino de los comunistas en los centros de trabajo, entre los campesinos y los jóvenes. Esta preparación de la clase obrera y de las demás capas populares contribuyó decisivamente al resultado victorioso de la lucha revolucionaria. Estas fueron las fuerzas principales que se unieron formando las Organizaciones Revolucionarias Integradas que llevaron a la reconstitución del Partido Comunista de Cuba en 1965.

El 1 de enero de 1959 el ejército popular guerrillero de Cuba entró triunfante en la Habana, tras años de lucha del pueblo de Cuba contra la dictadura de Batista apoyada por EE.UU.La revolución cubana demostró que el imperialismo no es invencible y enseguida encontró el pleno apoyo de la Unión Soviética y de los países socialistas de entonces.

Dos años y cuatro meses después de la Revolución, el pueblo cubano, guiado por el liderazgo y por el propio Castro, repelió la invasión y el desembarco de 1.400 mercenarios enviados por el gobierno de EE.UU. en la Bahía de Cochinos, en la playa Girón.

En la gran manifestación del 16 de abril de 1961, en el funeral de los asesinados por los ataques aéreos (poco antes del desembarco de los mercenarios de la CIA), Fidel Castro, declaró por primera vez el carácter socialista de Revolución. Durante décadas, Fidel Castro, como presidente de Cuba y dirigente del Partido Comunista de Cuba, lideró la lucha del pueblo del país para la construcción del socialismo, en las condiciones difíciles de agresividad y de cerco imperialista y sobre todo después de la contrarrevolución en la Unión Soviética y los demás países socialistas en 1989-1991.

Fidel Castro ha dejado un legado valioso al movimiento comunista internacional y particularmente al pueblo cubano, en la lucha que está librando contra el bloqueo de EE.UU. que continúa y contra todos los intentos de socavar el camino de desarrollo socialista que se llevan a cabo con papel principal de EE.UU. y de la UE.

Fidel Castro vivirá para siempre en la memoria histórica y en la conciencia colectiva de los pueblos de todo el mundo, de los oprimidos, en la lucha por la liberación de la humanidad de la explotación del hombre por el hombre, por la victoria final, por el socialismo-comunismo.

¡Hasta la victoria siempre!”

26.11.2016.